شناخت رنگ ها
شناخت رنگها
رنگ ها همچنین به انواع سرد و گرم تقسیم میشوند. بعضی رنگها هم با توجه به سایه، تمایل به رنگی دیگر، روشنی و تیرگی، سرد یا گرم خوانده میشوند. در ترکیب رنگ سفید و قرمز، اگر رنگ سفید بیشتر باشد، رنگ صورتی حاصل سرد و اگر قرمز بیشتر باشد رنگ گرم است.آبی رنگ سرد است و در پوستهای روشن، آبی تیره رنگ پوست را بیشتر نشان میدهد. در حالیکه در پوست تیره، آبی روشن این کار را انجام میدهد. رنگ سبز رنگ سرد است، قرمز رنگ گرم و محبوب بیشت افراد است و با بیشتر رنگها به راحتی ترکیب میشود.سیاه رنگ خنثی است و با رنگهای دیگر به سادگی قابل ترکیب است. سفید نیز رنگ خنثی است. خاکستری رنگی سرد و خنثی است که با بسیاری از رنگهای دیگر ترکیب میشود، به خصوص با رنگها گرم مثل زرد، قرمز و نارنجی.با کمی اطلاعات درباره رنگها میتوانیم رنگهای مناسب برای آرایش را آسانتر انتخاب کنیم. برای انتخاب رنگ فوندیشن و پودر با توجه به رنگ پوست و سایه زیر پوست، کرم پودر مناسب را که به رنگ اصلی پوست شبیه تر است انتخاب میکنیم.برای ابروها، که رنگ مناسب آنها را خوش فرم تر و پرتر نشان میدهد، نیز رنگ مناسبی برمیگزینیم. برای موهای جوگندمی از مداد ابروی خاکستری و برای موهای قرمز از مداد ابروی قهوه ای روشن استفاده میکنیم. برای افرادی که موهای مشکی و پوست تیره دارند، رنگ مداد ابروی زغالی پیشنهاد میشود.سایه چشم که برای زیباتر نشان دادن چشمها استفاده میشود در رنگهای متنوعی ساخته میشود. برای کسانی که چشم کوتاه دارند، رنگ روشن چشم را بزرگتر نشان میدهد. با شناخت کمی درباره رنگها و ترکیب آنها میتوانیم با کمی دقت، رنگ متناسب با چشم را انتخاب نماییم که حتما با مدل و رنگ لباس هماهنگی داشته باشد.در مورد رژ لب، خانم هایی که پوست روشن دارند، رژ لب تیره را برای آرایش خود کمی زیاد میدانند و رنگهای شفاف و روشن را ترجیح میدهند و خانمهایی که پوست تیره دارند آسانتر طرف رنگهای شاد و تند میروند. البته با توجه به مد، فصل و رنگ لباس، اگر لازم باشد میتوانیم رنگ دلخواه را با ترکیب چند رنگ به دست بیاوریم. خانمهایی که موهای بلوند، سفید و خاکستری دارند میتوانند از رژ لبهای صورتی روشن، قرمز روشن و نارنجی کم رنگ استفاده کنند. برای موهای قرمز، رژ لب هلویی، صورتی، قرمز روشن و شفاف توصیه میشود. خانمهایی که موهای مسی و شرابی دارندمیتوانند رنگهای فوق را به صورت تیره تر استفاده کنند. برای موهای قهوه ای روشن و متوسط رژ لب صورتی، قرمز مرجانی، قرمز شرابی، قهوه ای روشن و رنگهای در این ردیف و برای موهای قهوه ای تیره و مشکی، رنگهای فوق در طیفهای تیره تر مناسب هستند
چه رنگ موهایی نباید استفاده شود
شناخت انواع رنگ مو
وقتی برای خرید رنگ مو به داروخانه می روید و یا سری به آرایشگاه می زنید، احتمالا می گویید یک رنگ مو به من بدهید، ولی نمی دانید انواع مختلفی از رنگ مو وجود دارد که شما می توانید آن ها را هم انتخاب کنید. در واقع رنگ هایی که معمولا استفاده می کنید، رنگ های اکسیداسیون دایم هستند. شناخت انواع رنگ موهای موجود در بازار به شما کمک می کند که هر کدام را در موقع خودش استفاده کنید.
اگر شما می خواهید فقط برای رفتن به یک مهمانی و یا یک سفر چند روزه، موهای تان را رنگ کنید و حال و هوایی عوض کنید، پیشنهاد ما این است که سراغ رنگ موهای موقتی بروید. بازیگران سینما و تئاتر هم برای بازی کردن در نقش های کوتاه مدت، با این نوع رنگ ها موهای شان را رنگ می کنند تا بتوانند به راحتی به رنگ موی اولیه خود باز گردند.
این محصولات دو دسته اند: رنگ موهای موقت و رنگ موهای نیمه دایم.
رنگ موهای موقت
این فرآورده ها اساسا رنگ طبیعی مو را روشن تر و درخشان تر می کنند، از تندی موهای سفید یا زرد می کاهند و موهای راه راه و مش شده را یکنواخت می کنند. این رنگ ها تغییر شدیدی در رنگ مو ایجاد نمی کنند و چون به راحتی و با یک بار شستشو از بین می روند، برای امتحان کردن یک رنگ مو مناسب هستند.
دو نوع رنگ موی موقت وجود دارد: رقیق ها و غلیظ ها.
رقیق ها موها را خیلی ملایم رنگ می کنند، در حالی که غلیظ ها رنگ تیره تری ایجاد می کنند. رنگ موهای موقت رقیق اصولا به صورت مایع هستند و پس از استفاده و بدون این که آبکشی شوند، به مو مدل می دهند. وقتی در غلظت بالا استفاده شوند، اثرشان عادی نیست. بعضی از این رنگ های موقت به صورت اسپری در فروشگاه ها موجود است.
رنگ های به کار رفته در رقیق ها، معمولا رنگ های تضمین شده و رنگ های مصنوعی تصفیه شده ای هستند که از نقطه نظر ایمنی تست شده اند و برای استفاده در غذاها، داروها و لوازم آرایشی توسط FDA (اداره ی غذا و دارو) مورد تایید واقع گشته اند. این رنگ ها تقریبا بی خطرند، لذا در برچسب روی بسته بندی ها، لزوم انجام تست پاچ قید نشده است (در تست پاچ، باید رنگ مو را 48 ساعت قبل از استفاده، روی قسمت کوچکی از پوست دست گذاشته و پس از نیم ساعت بشویید).
رقیقها همچنین حاوی اسید ضعیفی هستند که باعث افزایش قدرت جذب رنگ توسط مو می گردند. برخی فرآورده ها ممکن است علاوه بر رنگ های تضمین شده، حاوی رنگ های ترکیبی دیگر باشند که در این صورت برچسب بسته بندی این فرآورده ها، دارای تذکراتی برای رعایت احتیاط و همچنین آموزش انجام پاچ تست مقدماتی است. اکثر این مواد علاوه بر رنگ، برای مدل دادن مو نیز به کار برده می شوند.
برخی فرآورده ها به صورت اسپری، موس یا ژل ساخته شده اند، برخی برای ایجاد رنگ های فانتزی مو، قرمز، آبی، طلایی نقرهای، صورتی و سایر رنگ های غیرمعمول به کار می روند. همه رنگ های موقت، مواد رنگی را مثل یک پوشش رنگی روی مو می گذارند و به درون ساختمان مو نفوذ نمی کنند و یا خیلی کم نفوذ می کنند.
رنگ های خیلی غلیظ ممکن است به بالش یا لباس مالیده شوند. تعریق موجب رنگ دادن مو به پوست می گردد. رنگ های موقت تا اندازه ای نسبت به آب مقاوم هستند، ولی به راحتی با یک بار شستشو از بین می روند.
رنگ های نیمه دایم
رنگ های نیمه دایم چند امتیاز دارند. دوام شان از رنگ های موقت بیشتر است، ولی پس از 4 تا 5 بار شستشو از بین می روند، لذا اگر خوش تان نیامد، برای تان مشکلی ایجاد نخواهد کرد.
این فرآورده ها کاربردشان آسان است و تقریبا طبیعی به نظر می آیند و کمتر از رنگ های اکسیداسیون دایمی، عکسالعملهای آلرژی ایجاد می کنند. عیبی که دارند این است که اثرشان دایمی نیست، همچنین نمی توانند برای ایجاد رنگی روشن تر از رنگ اصلی مو به کار برده شوند.
این فرآورده ها حاوی رنگ های آلی هستند که مخصوصا برای نفوذ در مو و سفت کردن مو در نظر گرفته شدهاند. به ماده اکسید کننده یا آمونیاک که برای رنگ های اکسیداسیون ضروری هستند، احتیاج ندارند و لذا لازم نیست قبل از استفاده با آن ها مخلوط شوند. به این ترتیب مصرف آن ها آسان تر است و ملایم تر از رنگ های اکسیداسیون هستند. این نوع رنگها را مستقیما به مو زده و مثل شامپو به تمام قسمت های مو می مالند. اکثرا به صورت مایع بوده، اما تعداد کمی نیز به صورت موس هستند.
چون رنگ به داخل مو نفوذ می کند، مو کاملا رنگ می شود و بر خلاف رنگ های موقت به لباس و ملافه و... مالیده نمی شود. بسته به دفعات مصرف و فاصله بین آن ها، برای رنگ کردن تدریجی یا سریع مو به کار می روند.
رنگ های نیمه دایم به صورت سری کاملی از بلوند خاکستری تا مشکی معمولی وجود دارند و نیز انواعی از طیف خاکستری، به رنگ های دودی یا نقرهای موجود می باشند.
در واقع این رنگها اغلب برای پوشاندن موهای سفید (وقتی کمتر از 40 درصد مو، سفید و به صورت یکنواخت منتشر شده باشد) یا برای از بین بردن رنگ های زرد و خاکستری یا سفید کردن آن ها به کار می روند. همچنین برای طراوت دادن به رنگ مو در فواصل مصرف رنگ های دائمی یا برای افزایش درخشندگی موی طبیعی، مصرف می شوند.
معمولا این رنگ ها برای موهای دکلره شده توصیه نمی شوند.
با رنگ های نیمه دایم تعداد موارد عکس العملهای آلرژیک خیلی پایین است و اغلب در افرادی پیش می آید که به رنگ های اکسیداسیون حساس هستند. با این حال برای احتیاط، در برچسب بسته بندیها، انجام تست پاچ، قبل از هر بار مصرف، دستور داده شده است.
اگر شما می خواهید از هر کدام از این رنگ ها استفاده کنید، دستورات برچسب را به دقت مطالعه نموده و به آنها عمل کنید و قبل از هر بار مصرف، پاچ تست انجام دهید
تهدید کننده های سلامت در آرایشگاه
تهدید کننده های سلامت در آرایشگاه
برای بیشتر خانم ها و آقایان، رفتن به آرایشگاه، به معنای زیبایی و به دست آوردن چهرهای تازه تر و زیباتر است، ولی در صورت عدم رعایت بهداشت، گاهی وجود خطراتی در این مکان، سلامت شما را تهدید میکند. خطراتی که به چشم نمیآیند.
چهار خطر زیر را میتوان بهعنوان مشت نمونه خروار ذکر کرد:
1) رژه قارچها و میکروبها در آرایشگاه!
اولین خطری که در آرایشگاه سلامت شما را تهدید میکند، میکروبها و بیماریهای مربوط به آنهاست. این بیماریها را میتوان به دو دسته تقسیمبندی نمود: بیماریهای خونی و بیماریهای پوستی.
بیماریهای خونی عبارتند از بیماریهایی که از طریق خون (حتی به مقدار اندک) و خراشهای پوستی از فرد مبتلا به فرد سالم منتقل میشوند، مانند ایدز و هپاتیت که توسط وسایل مورد استفاده در آرایشگاهها (مانند تیغ و قیچی) و هر نوع وسیلهای که میتواند پوست را خراش دهد و یا سوراخ کند، منتقل میشوند.
بیماریهای پوستی مانند بیماریهای قارچی و جوشهای پوستی توسط وسایلی مانند شانه، برس، پیشبند و حوله ی آلوده قابل انتقال است. از مهمترین قارچهای پوستی، قارچ کچلی میباشد.
برای اینکه از خطر میکروبها در آرایشگاهها در امان بمانید، بهترین کار، استفاده از وسایل اختصاصی برای خودتان است، مانند قیچی، شانه، برس، پیشبند، حوله، تیغ و دسته تیغ و ماشین اصلاح. بنابراین بهتر است لوازم آرایش خودتان را به آرایشگاه ببرید.
در برخی از آرایشگاهها، وسایل اختصاصی هر فرد نگهداری میشود و با شمارهگذاری روی کیف یا کیسه پلاستیکی حاوی وسایل و تهیه دفتر اسامی مشتریان، هر مشتری از وسایل اختصاصی خود استفاده مینماید. البته در نگاه اول، این کار مناسب به نظر میرسد، ولی معایبی نیز در بر دارد، از جمله اینکه مشتری، وسایل خود را به منزل نمیبرد تا آنها را بشوید و ضدعفونی نماید.
متصدی آرایشگاه نیز به دلیل اینکه وسایل اختصاصی است، آنها را نمی شوید. همچنین در پارهای از موارد مشاهده شده که حولههای مورد استفاده، بدون هیچ پوششی روی یکدیگر گذاشته شده و در قفسه یا کمد نگهداری می شوند. این موضوع باعث انتقال بیماریهای قارچی و پوستی از یک حوله به یک حوله ی دیگر میشود. در صورتی هم که حولهها در پوشش پلاستیکی قرار بگیرند، به دلیل بالا بودن رطوبت داخل آن، انواع قارچها و میکروبها رشد مینمایند. بنابراین ضروری است هر مشتری وسایل اختصاصی خود را پس از پایان کار با خود ببرد و شستشو و ضدعفونی نماید.
2) غفلت از ضدعفونی مناسب وسایل
در صورت ناچار بودن آرایشگر به استفاده از وسایل مشترک، باید اقدامات ضدعفونی کردن وسایل کار در حضور مشتری و قبل از شروع به کار انجام شود. آرایشگر باید همچنین دستهای خود را بعد از پایان اصلاح هر مشتری و قبل از شروع کار مشتری بعدی، با صابون و آب شستشو دهد.
برای ضدعفونی کردن وسایل فلزی مانند قیچی و تیغههای ماشین اصلاح بهتر است از حرارت مستقیم استفاده شود(حداقل به مدت زمان 30 ثانیه، به طوری که وسیله مذکور کاملاً داغ شود). چراغ الکلی وسیله مناسبی برای این کار است، ولی برخی از آرایشگران ترجیح میدهند که یک شعله کوچک گاز، مانند شعلههای آزمایشگاهی به طور دایم روی میز آنها روشن باشد تا مرتب از آن استفاده کنند. برای ضدعفونی کردن وسایل پلاستیکی میتوان از محلول رقیقشده ساولن و یا الکل 70 درجه استفاده نمود که البته وسایل باید کاملاً در محلول غوطهور شوند. وسایل استفاده شده برای هر مشتری باید در ظرفی مجزا قرار گیرد تا در اولین فرصت شسته شده و در ظرف محلول ضدعفونی قرار گیرند.
برای ضدعفونی کردن سطح میز کار، پس از اصلاح هر مشتری باید الکل 70 درجه به وسیله آبفشان روی میز پاشیده و با دستمال تمیز و مناسب پاک شود. کف محل کار نیز لازم است روزانه به وسیله مواد ضدعفونیکننده، مانند آب ژاول شستشو و گندزدایی شود.
3) استفاده از مواد آرایشی و بهداشتی تقلبی
پوست و ریشه مو از سلولهای زنده تشکیل شدهاند که نسبت به هر نوع تحریک و مواد خارجی واکنش نشان میدهند. مواد آرایشی مورد استفاده میتوانند اثرات مستقیم روی پوست و مو داشته باشند و همچنین با نفوذ به بافتهای بدن، از طریق جریان خون به کبد و کلیه رسیده و برخی از این مواد (به ویژه مواد تقلبی) باعث بروز آسیبهای خطرناکی در اندامها شوند.
استفاده مداوم و زیاد از مواد آرایشی، حتی اگر از بهترین مواد استاندارد نیز باشند، فرد را دچار عوارضی مانند تیرگی و تغییر رنگ پوست، از بین رفتن شفافیت پوست و ایجاد حساسیت مینماید. کرمهای غیراستاندارد و دستساز که در برخی از آرایشگاهها استفاده میشوند، مثال خوبی از این نوع مواد است.
رنگ موی تقلبی باعث تکهتکه شدن کراتین که پروتئین اصلی تشکیل دهنده مو است، میگردد و در صورت استفاده ی مداوم، باعث ریزش مو میشود.
همچنین گاهی باعث به وجود آمدن موخوره، شکستن مو، کدورت مو، خشک شدن غدد چربی کنار موها، ایجاد حساسیت و خارش سر و گردن میشود.
استفاده از ریمل نامرغوب و تقلبی باعث آسیب رسیدن به پلکها و ریختن مژهها می شود. همچنین ورود این مواد به چشم، بیماری التهاب ملتحمه چشم را ایجاد مینماید و به قرنیه چشم نیز آسیب می رساند، ضمن اینکه با ایجاد التهاب لبــه پلک، باعث قرمزی و کلفت شدن پلکها میگردد. کسانی کـه بیماریهای قبلی پوست با سابقه حساسیت جلدی، مخصوصاً بیماریهای کلاژن که پوست را درگیر میکنند، داشته باشند، در برابر اثرات مخرب این مواد آسیبپذیرترند. این مواد با تحریک سیستم ایمنی بدن، بیماریهای پنهان را شعلهور میسازند. به عنوان مثال افرادی که به بیماری «لوپوس اریتماتوز» پنهان مبتلا میباشند حتی با یک بار مصرف مواد آرایشی تقلبی بیماری آنها شدیدتر میشود.
امروزه با تولید بسیار زیاد مواد آرایشی، تشخیص مواد آرایشی اصلی از تقلبی به ویژه مواد ساخت خارج از کشور، مشکل شده است. سودجویان و متقلبین با ساخت برچسبها و ظروف مشابه اصلی، مواد تقلبی را روانه بازار مینمایند که ناخالصی آنها باعث ایجاد عوارضی همچون افزایش حساسیت در مصرفکننده میشود. معمولاً این مواد، قیمت کمتری نسبت به مواد اصلی دارند، ولی بهترین راه تشخیص این است که مواد ساخت کارخانههای داخل، برچسب با مشخصات کامل (پروانه ساخت و بهرهبرداری- آدرس- تاریخ تولید و انقضا- ترکیبات) داشته باشند و مواد ساخت کشورهای خارجی نیز دارای تاریخ تولید و انقضا، نام کشور سازنده و همچنین برچسب فارسی شماره مجوز ورود از وزارت بهداشت باشند.
4) طبابت در آرایشگاه!
ممکن است در بعضی از آرایشگاهها و مکانهای فاقد مجوز لازم، اقداماتی صورت گیرد که دخالت در امور پزشکی بوده و خطراتی را برای مشتریان به همراه داشته باشد.
به طور کلی تبلیغ و انجام اقداماتی که به منظور زیبایی صورت میگیرند و جنبه درمانی دارند، در این اماکن ممنوع است.
برخی از این اقدامات عبارتند از: الکترولیز، لیپولیز، هیدرودرمی، کوتریزاسیون پوست، کاشتن مو، پیلینگ (برداشتن قشر سطحی پوست)، کارهایی مانند خالکوبی (تاتو) و حالت دادن ناخنهای دست و پا (مانیکور و پدیکور) در صورتی که با وسایل آلوده و توسط افراد غیرمتخصص (در امور پزشکی) انجام شود، میتواند ضمن اینکه در برخی موارد موجب آسیب زدن به زیبایی و لطمات جبرانناپذیری گردد، خطر بروز عفونتهای سطحی و عمقی و همچنین انتقال بیماریهای خطرناکی مانند ایدز و هپاتیت را در بر داشته باشد که این موارد باعث شکایت به مراجع قضایی میشود.
لایه برداری پوست یا «پیلینگ» چیست ؟
پوست و بیماری های آن ( قسمت هشتم )
لایه برداری پوست یا «پیلینگ» چیست ؟
پوست و بیماری های آن ( قسمت هشتم )
در قسمت قبل به مسئله خطوط پوستی که در صورت و سایر نقاط بدن ایجاد می شود و راه درمان آن پرداختیم . اینک در ادامه می خوانیم...
پیلینگ
یا همان لایه برداری به عملی گفته می شود که لایه سطحی پوست به طرقی برداشته شود.
مواردی که لایه برداری انجام می گیرد :
- وجود جوش صورت و از بین بردن اسکارهای(SCAR) باقیمانده از جوش صورت
- وجود لک صورت یا ملاسما
- وجود کک و مک یا فرکل ( FRECKLE )
- وجود هر نوع اسکار از قبیل سوختگی، باقیمانده هر نوع ضایعه در صورت
- وجود انواعی از لک ، باقیمانده از التهاب قبلی
طریقه پیلینگ
لایه برداری را می توان به طرق گوناگون انجام داد:
1 - لایه برداری شیمیایی :
به وسیله مواد شیمیایی که عمدتاً از اسید با درصدهای متفاوت است انجام می گیرد. معمولاً از الفا هیدروکسی اسید ( AHA )؛ تری کلرو استیک اسید ( TCA ) و فـِنـُل با درصدهای متفاوت استفاده می شود .
2 - لایه برداری مکانیکی :
به وسیله ابزارهای تراشنده ، لایه سطحی پوست را می تراشند از جمله:
DERMABRESION (استفاده از یک دستگاه دوّار و تراشنده ) و یا به وسیله سنباده .
3 - لایه برداری به روش لیزر:
معمولاً از لیزر CO2 برای این منظور استفاده می شود .
انتخاب پوست مناسب جهت هر نوع پیلینگ در نتیجه ی عمل بسیار دخیل است؛ به این صورت که نمی توان هر نوع پیلینگ را برای هر نوع پوست انتخاب کرد.
جـدا از این کـه پیلینگ را در چـند جـلسه می توان انجـام داد، روش پیلینگ به صورت طـولانی و مداوم نیز صورت می گیرد ، این روش به وسیله کرم های دارای الفا هیدروکسی اسید با درصد متفاوت معمولاً کمتر از 15% انجام می گیرد. در این روش فرد هر شب از این کرم ها بر روی جـاهایی که می خـواهـد لایه برداری شود؛ استفاده می کند. در مواقعی که فرد از پیلینگ استفاده می کند باید از نور خورشید اجتناب کرده ، حتماً از ضدآفتاب در خارج از منزل استفاده کند. البته پیلینگ را نمی توان به همه افراد تجویز کرد.
آلوئه ورا ALOE VERA
آلوئه ورا ( صبر تلخ ) گیاهی است از گونه ی لاله دارای برگی پهن و حاوی ژل . این گیاه از نواحی آفریقا منشاء گرفته و گونه های متفاوتی دارد که در دارا بودن مقدار ترکیبات از هم جدا می شوند .
این گیاه دارای خواص متعددی است ؛ از آن جمله می توان به مـوارد :
ضـد حسـاسـیت – ضد باکتری - ضد قارچی - ترمیم زخم - ترمیم نواحی سرمازده - مسهل و موارد دیگر اشاره کرد.
از برگ و ژل این گیاه می توان استفاده کرد .
موارد استفاده این دارو با نتایج خوب در بیماری های پوستی و داخلی شامل :
درماتیت سبوره ( پوسته ریزی سر و در موارد شدید ، سینه، زیر بغل و کشاله ران )، سوختگی ها ، زخـم بستر ، نواحی سرما زده ، سوختگی پای کودکان به علت قــُنداق و پوشک ( ادرار سوختگی ) ، و غیره ...
ادامه دارد...
در قسمت بعد به مسئله خال ها و ناخن می پردازیم.
منبع: اینترنت
گردآوری : بخش اجتماعی تبیان
کارشناس مشاوره پزشکی : دکتر میثم شیرزاد