کراتینه کردن مو چیست

کراتینه کردن مو چیست

صاف کردن یا کراتینه کردن مو 

صاف کردن یا کراتینه کردن مو  

--------------------------------------------------------------------------------

کراتینه کردن مو یکی از روش های رایج صاف کردن مو و بر طرف کردن وزوز موها است و اصطلاحا به آن "صاف کننده، معجزه گر" لقب داده می شود. در واقع این روش را به عنوان نوعی متد طبیعی برای صاف کردن مو به کار می برند، در حالی که مواد شیمیایی مضری برای انجام آن به کار می رود.

--------------------------------------------------------------------------------

دانستنی های لازم در مورد کراتینه کردن مو  

این موضوع پس از شکایات تعدادی از مراجعه کنندگان جهت کراتینه کردن مو و گزارش عوارض جانبی ناشی از آن بیشتر مورد بررسی قرار گرفت.

کراتین در واقع پروتئین اصلی موجود در مو، دندان و ناخن ها است و باعث صاف شدن و درخشندگی موها می گردد.

در افرادی که موهای فر یا وز دارند، این پروتئین به میزان کافی جهت نرم کردن ساختمان مو وجود ندارد. کراتینه کردن مو عمدتا با جایگزین کردن محتوای کراتین مو عمل می کند.

کراتین لازم جهت این امر از منابع حیوانی یا سایر منابع طبیعی تامین می شود. در طی این عمل، محصول کراتین بر روی مو مالیده می شود و سپس توسط یک سشوار داغ جذب مو می شود. جهت انجام این روش صاف کردن مو، پوشاندن کوتیکول مو با کراتین و کاربرد نرم کننده داخل مو لازم است.

این محصول سپس از روی مو شسته می شود و اما عوارضی که این روش برای موها دارد چیست؟

عوارض جانبی کراتینه کردن مو با اولین شستشوی مو که معمولا 72 ساعت پس از انجام درمان است، دیده می شود.

 مهمترین عوارض آن عبارتند از:

خطر سرطان

فرمالدئید، یک ماده سرطان زا است که تقریبا در اغلب محصولات کراتینه مو یافت می شود. حتی نوع مشهور کراتین مو به نام نوع برزیلی حاوی فرمالدئید است. 

اگر چه بیشتر سالن های زیبایی از ماسک های مو برای پاک کردن فرمالدئید استفاده می کنند ولی هیچ روشی وجود ندارد که از جذب مقدار بسیار کم فرمالدئید از سطح پوست پیشگیری کند و فرمالدئید خاصیت بالقوه شدیدی برای بروز کانسر یا سرطان دارد. 

اگر چه تعداد کمی از محصولات کراتینه که فاقد فرمالدئید هستند وجود دارند ولی این مواد نتایج دلخواه را ندارند چرا که قدرت صاف کنندگی موها به دلیل وجود فرمالدئید است.

عوارض جانبی ناشی از کراتینه کردن مو غالبا شدید است. شما ممکن است از فرم فر یا وز موهای خود خسته شده باشید ولی باید دقت کنید که کراتینه کردن مو و به دنبال آن صاف شدن مو معمولا بیشتر از 2 ماه دوام نمی آورد.

ریزش مو

مشکل بزرگ دیگر ریزش مو در تعدادی از مصرف کنندگان این روش است. دیده شده که موها پس از اولین شستشو از ریشه شروع به ریزش می کنند حتی اگر از محصولات مراقبت مو که در سالن ها توصیه می شود، استفاده کنند.

به علاوه غیر از ریزش مو، نازک شدن مو هم طی چند هفته پس از کراتینه مو دیده شده است.

در این شرایط مراجعه به پزشک متخصص برای بررسی علت ریزش مو ضروری است و ممکن است نیاز به مصرف داروهای ضد ریزش مو باشد.

تخریب ساختمان مو

ممکن است موها بلافاصله پس از کراتینه کردن، براق و درخشنده شوند ولی این اتفاق دوام زیادی ندارد و 3-2 هفته پس از کراتینه کردن، قوام و بافت مو تغییر خواهد کرد. موها خشک و شکننده می شوند ولی فرم فر یا وز مو تغییر کرده و صاف شده است و بنابراین ممکن است توقعی که شما از صاف شدن مو در نظر داشتید پس از 2 یا 3 بار شستن تامین نشود.

واکنش های حساسیتی

مثل سایر مواردی که برای مو انجام می شود، کراتینه کردن مو نیز با بروز واکنش های آلرژیک در تعدادی از افراد همراه بوده است. این علائم شامل خارش و دانه های قرمز رنگ است که علائم معمول آلرژی محسوب می شوند باید توجه داشته باشید اگر زمینه آلرژی دارید، در انتخاب این روش کمی تامل کنید.

عوارض جانبی ناشی از کراتینه کردن مو غالبا شدید است. شما ممکن است از فرم فر یا وز موهای خود خسته شده باشید ولی باید دقت کنید که کراتینه کردن مو و به دنبال آن صاف شدن مو معمولا بیشتر از 2 ماه دوام نمی آورد.

حال با این توصیف ها باز هم می خواهید موهای تان را کراتینه کنید؟  

دکتر بهروز باریک بین درباره ی این "مد خطرناک" به سوالات زیر پاسخ می گویند: 

هزینه کراتینه کردن موی شما در آرایشگاه به طور متوسط 700 هزار تومان می شود؛ یعنی باید این مبلغ را بپردازید تا موهای تان از حالت فر و وز درآید و صاف شود. اما شاید موقعی که دارید از آرایشگاه بیرون می آیید، با خودتان بگویید که چرا باید این همه پول را بر باد می دادم؟ 

ساختار شیمیایی کراتین چیست؟

کراتین توسط کراتینوسیت ها (که سلول های زنده ای هستند) ساخته شده و قسمت بزرگی از بدن شامل پوست، مو و ناخن ها را تشکیل می دهد. این سلول ها به آهستگی از بالای غشای پایه به سمت بیرون حرکت می کنند و نهایتا دچار مرگ شده و لایه محافظ را تشکیل می دهند. هزاران هزار سلول کراتینوسیت همه روزه دچار ریزش می شوند و این فرآیند در برخی بیماری ها مانند پسوریازیس تسریع می گردد. آسیب لایه خارجی کراتین می تواند پوست، مو یا ناخن را بیمار و پوسته دار کند. 

تا چه میزان کراتینه کردن مو ها نتیجه دارد؟ 

نتایج درمان های کراتینه کردن مو بین استفاده کننده ها متفاوت است. در بعضی ها همان انتظاری که از قبل دارند، برآورده می شود و ماه ها موهای شان صاف و لخت باقی می ماند ولی در بعضی دیگر رضایت مندی کمتر است و فقط تا چند هفته موها به حالت اولیه باقی می ماند. بسیاری از افراد نگران کاربرد فرمالدئید در فرآورده های کراتینه کردن موها هستند و تصمیم می گیرند در مراتب بعد از فرآورده های فاقد فرمالدئید استفاده کنند. حقیقت این است که هر چند تب کراتینه کردن موها در سالن زیبایی و آرایشگاه ها بالا گرفته اما افراد باید از خطرات آن آگاه باشند. 

می توان با خوراکی ها این لایه کراتین را روی سطح مو تقویت کرد؟ 

بله؛ با مصرف غذاهایی مثل ژلاتین و مرطوب نگاه داشتن مو و ناخن، کراتین می تواند تا اندازه ای به رشد خود ادامه دهد. به طور کلی، هر چه لایه کراتین مو یا ناخن ضخیم تر باشد، آن ها سالم تر خواهند بود؛ زیرا سلول های مرده خارجی، سلول های زنده داخلی را محافظت خواهند کرد. مرطوب نگه داشتن لایه خارجی کراتین نیز موجب سلامت آن و جلوگیری از ترک برداشتن و قطعه قطعه شدن آن می شود. 

حرف آخر؟ 

حرف من این است که آن کیفیت مویی که خداوند به ما داده، بهترین است. اما گاهی ما خودمان موهای مان را نابود می کنیم؛ با رنگ کردن های متعدد، استفاده از مواد شیمیایی مختلف روی مو، اتو کردن ها، سشوار کشیدن های پیاپی و ... و بعدش دنبال راهکاری برای ترمیم تمام این آسیب های مو می گردیم. 

کراتینه کردن مو هم شاید برای عده ای که موهای بسیار وز دارند که اصلا قابل شانه شدن نیست، آن هم هر از چند گاهی مناسب باشد و البته با علم و آگاهی به خطرات ناشی از فرمالدئید یا مشتقات آن. نهایتا تصمیم با خود افراد است که می خواهند سلامت شان را به صاف شدن موهای شان بفروشند یا نه؟

فرآوری- معصومه آیت اللهی

مشکلات پوست چرب

زنانی که پوست چرب دارند، چه کنند؟

زنانی که پوست چرب دارند، چه کنند؟

--------------------------------------------------------------------------------

افزایش بیش‌ازحد مقدار چربی روی پوست مشکلاتی را به همراه دارد؛ مثلا افرادی که پوست‌شان خیلی چرب است، همیشه روی سطح پوست خود حالت روغنی و براق را احساس می‌کنند و این مسأله برای آن‌ها ناخوش‌آیند است.

--------------------------------------------------------------------------------

افزایش بیش‌ازحد مقدار چربی روی پوست مشکلاتی را به همراه دارد، مثلا افرادی که پوست‌شان خیلی چرب است، همیشه روی سطح پوست خود حالت روغنی و براق را احساس می‌کنند و این مسأله برای آن‌ها ناخوش‌آیند است. از طرفی چربی بیش‌ازحد منجر به ایجاد جوش و آکنه روی سطح پوست می‌شود. خوش‌بختانه راه‌های زیادی برای کنترل چربی پوست وجود دارد که در مطلب زیر به بعضی از آن‌ها اشاره می‌کنیم.

قدر پوست‌تان را بدانید

اگر با مصرف محصولاتی که برای تمیز‌کردن پوست‌تان از آن‌ها استفاده می‌کنید، نتوانستید چربی پوست خودتان را تنظیم کنید، حتما با یک متخصص پوست این موضوع را در میان بگذارید. لیزر و برخی از داروهای شیمیایی می‌توانند به کنترل چربی پوست کمک کنند و ظاهر بهتری به چهره شما ببخشند. این هم یادتان باشد، کرم‌هایی که حاوی "ترتینین"، "آداپیلین" یا "تازاروتین" هستند، با خالی‌کردن منافذ پوست، سطح چربی روی پوست را کاهش می‌دهند. متخصصان می‌گویند، با توجه به این‌که محصولات پاک‌کننده نیز می‌توانند پوست را تحریک کنند و باعث بروز حساسیت شوند، بهتر است فقط در نواحی‌ای که چرب‌تر هستند مورد استفاده قرار گیرند. خوب است بدانید کسانی که پوست چرب دارند، از لحاظ طبیعی نسبت به دیگران کمتر دچار چین‌و‌چروک پوست صورت می‌شوند و پوست‌های سالم‌تری دارند. بنابراین استفاده از محصولات پاک‌کننده تنها برای تمیز و سالم نگه داشتن این نوع پوست پیشنهاد می‌شود. اگر زمانی احساس کردید پوست‌تان چرب‌تر از حالت عادی است، از یک تمیز‌کننده استفاده کنید و به‌آرامی چربی اضافه را پاک کنید. اما مراقب باشید روند طبیعی پوست‌تان را نیز حفظ کنید.

صورت‌تان را با دست بشویید

متخصصان پوست معتقدند شست‌وشوی صورت در هر صبح و شب، یکی از مؤثرترین روش‌ها برای کنترل مقدار چربی پوست است. "آوریل آرمسترانگ"، متخصص پوست می‌گوید: «سعی کنید همیشه تمیز‌کننده‌های ملایم را برای پاک‌کردن صورت‌تان به‌کار برید؛ چون صابون‌هایی که خاصیت پاک کنندگی قوی دارند، موجب تحریک پوست برای تولید چربی بیشتر می‌شوند. سعی کنید صورت خود را با دست‌های‌تان بشویید». باید بدانید که استفاده از لیف و پدهای پاک‌کننده پوست‌تان را بیشتر در معرض چرب شدن قرار می‌دهد. سعی کنید از پاک کننده‌ای استفاده ‌کنید که مرغوب باشد و حاوی اسید‌هایی مانند "بنزویل پروکسید"، "سالیسیلیک" یا "گلیکولیک بتا هیدروکسی" باشند. چون اسید مقدار چربی روی پوست را کاهش می‌دهد. دکتر آرمسترانگ می‌گوید: «محصولات بهداشتی‌ای که حاوی چنین اسید‌هایی هستند، در بازار به اسم محصولات ضد‌جوش و آکنه به فروش می‌رسند. چنین محصولاتی برای افرادی که دچار آکنه می‌شوند، بسیار مفید است و البته اثر مثبتی نیز روی تنظیم کردن چربی پوست می‌گذارد. البته باید مراقب باشید پوست‌تان نسبت به این محصولات حساسیت نداشته باشد. بنابراین ابتدا سعی کنید آن محصول را روی قسمتی از پوست خودتان مثلا روی دست امتحان کنید.» همیشه محصولات مختلف را امتحان کنید تا بتوانید از میان آن‌ها محصولی که با پوست‌تان سازگاری دارد را پیدا کنید. برای شست‌وشوی صورت‌تان از آب گرم استفاده کنید و هرگز آب داغ را برای این کار به کار نبرید؛ چون دمای زیاد به پوست آسیب می‌رساند.

پیشانی‌تان را بیشتر بشویید

بعضی از خانم‌ها برای تمیز‌کردن صورت‌شان از شوینده‌های صورت استفاده می‌کنند که در کاهش چربی پوست نیز مؤثر هستند. در میان این تمیز کننده‌ها، محصولاتی که "اسید سالیسیلیک" یا ترکیبات اسیدی دیگر دارند، بیشترین تأثیر را برای برطرف کردن چربی پوست دارند. با این حال هنوز متخصصان امراض پوست بر این باورند که همه افراد نمی‌توانند از این محصولات پاک‌کننده استفاده کنند؛ چون ممکن است در برخی افراد نتیجه عکس داشته باشد و چربی پوست‌شان را افزایش دهد. اگر می‌خواهید از شوینده‌های صورت استفاده کنید و در عین حال از پوست‌تان در برابر آسیب‌های احتمالی جلوگیری کنید، پیشنهاد می‌کنیم نواحی‌ای مثل پیشانی، بینی و چانه را که بیشتر از دیگر قسمت‌های صورت چرب می‌شوند، با این شوینده‌ها بشویید.

گزینه دیگر برای تمیز کردن چربی سطح پوست، استفاده از پدهای پاک‌کننده حاوی‌ "سالسیلیک اسید"، "گلیکولیک اسید" و دیگر ترکیباتی که برای کاهش چربی به‌کار می‌رود، است. این پدهای پاک‌کننده انتخاب خوبی برای افرادی است که پوست چرب دارند و به‌راحتی می‌توانند این بسته‌ها را در هر جایی به همراه داشته باشند و محل‌هایی که چربی پوست بیشتر است را با آن‌ها تمیز کنند و چربی اضافه را از بین ببرند.

دستمال ضد‌برق

استفاده از دستمال‌های مرطوب را نیز برای تمیز کردن چربی روی سطح پوست پیشنهاد می‌کنیم. چون این دستمال‌ها در عین داشتن خاصیت پاک کنندگی، پوست‌تان را نیز خشک نمی‌کنند. دکتر آرمسترانگ می‌گوید:

«کسانی که پوست چرب دارند، از استفاده از دستمال‌های مرطوب راضی هستند؛ چون به راحتی می‌توان از این دستمال‌ها برای نواحی‌ای که زودتر چرب می‌شوند ـ مثل پیشانی، بینی و چانه ـ استفاده کرد.» اگر می‌خواهید از این محصول استفاده کنید، آن را محکم روی پوست‌تان نکشید؛ چون باعث ایجاد خراشیدگی و آسیب به آن می‌شود. در عوض به‌مدت پانزده تا بیست ثانیه دستمال را به آرامی در طول قسمت‌های چرب بکشید و بگذارید تا تمام چربی را به‌خود جذب کند. بعضی از انواع دستمال‌های مرطوب کمی پودر نیز دارند که از برق زدن قسمت‌های چرب جلوگیری می‌کنند.

از ماسک زیبایی لذت ببرید

برای از بین بردن چربی و تمیز‌کردن منافذ پوست، می‌توانید از ماسک‌های صورت نیز کمک بگیرید. اما باید بدانید ماسک‌های صورت نیز مثل ژل‌های شوینده و دیگر محصولات بهداشتی پاک‌کننده می‌توانند پوست‌تان را خشک کنند. دکتر ربکا کازین، متخصص امراض پوستی می‌گوید: «استفاده از ماسک‌های صورت را تنها برای نواحی که چرب هستند توصیه می‌کنم. سعی کنید هرازگاهی آن‌ها را روی صورت‌تان بگذارید. اگر می‌خواهید به جشن یا مهمانی بروید حتما قبل آن از ماسک صورت استفاده کنید تا تغییرات مثبت را روی پوست‌تان احساس کنید و با چهره‌ای درخشان و زیبا در میان جمع حاضر شوید.»

مرطوب‌کننده را فراموش نکنید

دکتر کازین می‌گوید: «اغلب کسانی که پوست چرب دارند و از مرطوب‌کننده استفاده می‌کنند، از این‌که این کرم‌ها پوست آن‌ها را بیشتر روغنی و چرب نشان می‌دهد، شکایت می‌کنند؛ اما این تصور اشتباهی است. چون حتی پوست چرب نیز باید مرطوب شود. اگر می‌خواهید پوست‌تان چرب به‌نظر نرسد، از کرم‌های مرطوب‌کننده مخصوص پوست چرب استفاده کنید که فاقد چربی هستند. مقدار کرم را نیز با توجه به این‌که کدام نقطه چرب یا خشک است، تنظیم کنید. یعنی اگر ناحیه‌ای چرب‌تر است، سعی کنید مرطوب‌کننده کمتری استفاده کنید.»

ضد‌آفتاب مخصوص

دکتر آرمسترانگ می‌گوید: «معمولا کرم‌های ضد‌آفتاب عادی برای افرادی که پوست چرب دارند، مشکل ایجاد می‌کند. چون این کرم‌ها باعث پر شدن منافذ پوست‌شان می‌شود. با این حال استفاده از کرم ضد‌آفتاب برای جلوگیری از تابش اشعه ماورای بنفش خورشید لازم و ضروری است. ژل ضد‌آفتاب نسبت به کرم و لوسیون‌های ضد‌آفتاب کمتر پوست شما را چرب می‌کند.» البته به‌تازگی محصولات آرایشی و بهداشتی متنوعی تولید شده که فاقد چربی بوده و مخصوص پوست‌های چرب هستند.

وضع پوست‌تان با فصل‌ها تغییر می‌کند

این‌که چقدر پوست‌تان چرب به‌نظر می‌رسد، با توجه به هر فصل و حتی هر هفته و حتی هر روز فرق می‌کند. مقدار هورمون‌ها، خلق‌وخو و آب‌وهوا روی مقدار چربی پوست تأثیر می‌گذارد. بعضی افراد تنها در فصل تابستان مثلا زمانی که خیلی عرق می‌کنند در مورد چربی پوست‌شان با مشکل مواجه می‌شوند. برای این‌که در هر زمان و فصلی پوست‌تان سالم و زیبا باشد، باید بدانید در چه مواردی تغییر حالت پیدا می‌کند تا طبق آن رژیم غذایی و محصولات آرایشی و بهداشتی که استفاده می‌کنید را تغییر دهید. برای مثال ممکن است شما هر روز تابستان برای شستن صورت‌تان به پاک‌کننده‌هایی که حاوی "گلیکولیک اسید" یا "بتاهیدروکسی اسید" است احتیاج پیدا کنید و در طول زمستان از محصولات دیگری استفاده کنید. توجه داشته باشید استفاده بیش‌ازحد از بعضی محصولات منجربه خشکی پوست می‌شود.

نوع پوست

شناسایی نوع پوست

چه نوع پوستی دارید؟

پوست و ریز و درشت‌های روی آن همیشه برای ما مهم بوده است، دغدغه‌ای که گاهی تا ساعت‌ها ذهنمان را به خود مشغول می‌ کند. این که چطور این پوست پرچین و جوش را به آینه تبدیل کنیم.

جلوی آینه ایستادی، جوش بزرگی روی دماغت توی ذوق می ‌زند، بقیه ی جاها هم دست کمی از آن ندارد، پر از چروک، پر از دانه‌های سیاهی که... . بیچاره آن کسی که این صورت قرار است آینه‌اش باشد!

"پوستش مثل آینه است"،‌ این روزها شده است یک آرزو، دود و دمی که به ریه‌هایمان رحم نمی ‌کنند، مطمئنا با ظاهری‌ترین عضو ما یعنی پوست هم مهربان نیستند.

علاوه بر آن بعضی وقت‌ها یادمان می‌ رود که همانطوری که قلب و ریه ، کلیه ‌مان ممکن است مریض شود، پوست بدنمان هم از آسیب دور نیست. اگر تا حالا یادتان رفته بود که این جدار رویی را جدی بگیرید، حالا وقتش است که تغییر عقیده بدهید.

از پوست کرگدن تا برگ گل

صیغه ی تنوع، شامل پوست هم شده، پوست‌ها هم یک جور نیستند. البته اینجا دیگر این تنوع ربطی به انتخاب شما ندارد، چون قبلاً جنسِ چه خوب چه بد، نصیبتان شده و چاره‌ای ندارید، مگر این که با آن کنار بیایید.

پوست خشک: به طور معمول مقداری از آب بدن از طریق پوست تبخیر می‌ شود. حالا اگر سرعت تبخیر آب در پوست بیشتر از حد طبیعی باشد و پوست نتواند آب بدن را به مدت طولانی در خود نگه دارد، به علت کمبود آب و چربی در سطح پوست، پوست خشک می ‌شود. 

این نوع پوست، خشک ، زبر و نسبتاً خشن است و نرمی و لطافت لازم را ندارد و منافذ پوست بسیار کوچک است. این نوع پوست، مستعد چین و چروک است. خیلی‌ها به طور ژنتیکی پوست خشک دارند.

ولی ممکن است در اثر بادهای خشک، تابش مداوم آفتاب و... نیز پوست خشک شود. در زمستان این نوع پوست، خشک‌تر می ‌شود و خارش پیدا می ‌کند.

پوست چرب: افرادی که این نوع پوست را دارند، غدد چربی‌شان بیش از حد فعال است. البته داشتن پوست چرب به دلایلی خوب هم هست، چرا که باعث حفظ رطوبت پوست و صاف‌تر به نظر رسیدن آن می ‌شود، ولی یک مشکل خیلی بد هم دارد: جوش.

حداکثر ترشح چربی پوست، در سنین 16 تا 50 سالگی است. منافذ پوست در این نوع اغلب بزرگ است. پوست براق است و زیاد جوش می ‌زند. (چون گرد و غبار و آْلودگی راحت‌تر از طریق این منافذ بزرگ به پوست نفوذ می‌ کند.)

پوست مختلط: این نوع پوست مخلوطی از دو نوع قبلی است. قسمت‌های مرکزی صورت (بینی، پیشانی و چانه) چرب و قسمت‌های محیطی (اطراف پیشانی، دور چشم‌ها و گونه‌ها) خشک است. این مورد برای اکثر ما صدق می ‌کند، چرا که غدد چربی قسمت‌های مرکزی بیشتر فعال‌اند و فقط وقتی غیرطبیعی می ‌شود که قسمت‌های مرکزی جوش بزنند(زیاد چرب شوند) یا قسمت‌های محیطی پوسته پوسته شوند .

برای این نوع پوست بهتر است برای قسمت‌های چرب، فرآورده‌های مخصوص پوست چرب و برای قسمت‌های خشک، فرآورده‌های مخصوص آن را استفاده کنید.

پوست معمولی: این پوست نه چرب است و نه خشک. بیشتر در سنین بلوغ دیده می‌ شود. منافذ پوست قابل رؤیت، اما طبیعی‌اند و به ندرت جوش می ‌زند.

پوست حساس: خیلی راحت تحریک می‌ شود و خارش، سوزش، قرمزی و ساییدگی پیدا می ‌کند.

برای اینکه بدانید چه نوع پوستی دارید؟

- حداقل 4 ساعت بعد از شست و شوی پوست خود، یک تکه کاغذ را بر روی پوست پیشانی، گونه و چانه ی خود بکشید.

- اگر روی کاغذ لکه‌های روغنی بزرگی دیدید، پوست شما چرب است.

- اگر لکه‌ها کم بودند، پوست شما معمولی است.

- اگر کاغذ به سختی روی پوست شما حرکت کرد و هیچ گونه لکه ی چربی‌ای روی آن نبود، پوست شما خشک است. 

- پوست مختلط را هم که خودتان می ‌توانید حدس بزنید؛ وقتی روی بینی و چانه می ‌کشید چرب است، ولی روی گونه‌ها هیچ اثری از چربی نیست.

خانم‌های محترم! حتماً خودتان می ‌دانید که نباید هیچ نوعی از کرم یا لوازم آرایشی روی پوستتان باقی بماند!

کارهایی که باید انجام دهید:

- نوشیدن آب زیاد یکی از بهترین راه‌های دفع سموم بدن و سالم نگه داشتن پوست است، پس حداقل روزی 6 تا 10 لیوان آب بنوشید.

- رژیم غذایی مناسب باعث حفظ سلامت پوستتان می ‌شود. میوه و سبزیجات را فراموش نکنید.

- سیگار نکشید، چرا که با از بین بردن ویتامین C بدن، سبب تخریب پوست می‌ شود.

- با ورزش پوستتان را شاداب و با طراوت کنید، چون در هنگام ورزش، جریان خون به سمت پوست افزایش یافته و اکسیژن و مواد مغذی بیشتری به پوست می ‌رسد.

- استرس و اضطراب نداشته باشید (بله، کار سختی است ولی سعی‌تان را بکنید)، چون در اثر استرس ،اختلال هورمونی باعث صدمه به پوستتان می‌ شود.

- خواب کافی باعث استراحت و بازسازی پوستتان می ‌شود. 6 تا 8 ساعت خواب را در شبانه ‌روز فراموش نکنید.

- استفاده از کرم‌های ضد آفتاب با تنظیم رنگ‌دانه‌های پوستی و جلوگیری از تابش مستقیم اشعه ی فرابنفش خورشید به پوست، باعث جلوگیری از کدورت، تیرگی و پیری زودرس پوست می ‌شود.

- حتما از لوازم بهداشتی و آرایشی استاندارد استفاده کنید، یادتان نرود حتماً آرایش صورت را پاک کنید، بعد بخوابید. (راستی به تاریخ انقضای مواد آرایشی ـ بهداشتی هم توجه کنید.)

- پرهیز از هوای آلوده! استفاده از عینک آفتابی و کرم ضد آفتاب، بهترین راه‌ جلوگیری از ایجاد چین و چروک دور چشم هستند.

- مصرف کرم‌های مرطوب‌کننده به ویژه بعد از حمام یا شست‌و‌شوی پوست با آب و صابون، برای حفظ شادابی پوست بسیار مفید است.

- خستگی و کار زیاد، به علاوه استفاده ی خودسرانه و نابه‌‌جای برخی داروها، موجب آسیب پوست و بروز چروک و پیری زودرس می ‌شود.

- شست‌وشو با آب و صابون مفید است، اما این کار را زیاد انجام ندهید. اگر به خاطر مسائل شغلی مجبورید که این کار را انجام دهید، از صابون‌های با PH خنثی استفاده کنید.

- سعی کنید پوستتان خشک نماند، چون به محرک‌های خارجی حساس می ‌شود.

مشکل خشکی پوست

خشکی پوست در فصل سرما

خشکی پوست در فصل سرما

--------------------------------------------------------------------------------

در فصول سرد سال، باید بیشتر مراقب پوست خود باشید. هوای سرد باعث خشکی پوست می شود. خشکی پوست می تواند باعث چین و چروک پوست شود. 

--------------------------------------------------------------------------------

علائم خشکی پوست

قرمزی

سفتی پوست

از دست دادن آب پوست

پوسته پوسته شدن

ترک خوردن پوست

خونریزی پوست

علت خشکی پوست

به طور کلی، پوست در فصل سرما خشک می شود.  در سرما، درجه حرارت و میزان رطوبت هوا کم می شود و باعث خشکی پوست می گردد.

افراد در معرض خشکی پوست

در افراد مسن، افرادی که در مناطق خشک و کم رطوبت زندگی می کنند و افرادی که دائما دوش می گیرند، خشکی پوست بیشتر است.

عوارض خشکی پوست

- در افراد مبتلا به اگزما، خشکی پوست شدید می تواند منجر به فعال شدن این بیماری شود و باعث قرمزی، ترک خوردگی و التهاب پوست گردد.

- خشکی شدید پوست نیز می تواند منجر به خونریزی و عفونت نیز گردد.

در برخی مواقع، خشکی پوست آنقدر شدید می شود که موجب قرمزی و خارش پوست می شود. در این مورد برای درمان باید از لوسیون های هیدروکورتیزون تحت نظر پزشک استفاده کنید

- اگر خشکی باعث ترک خوردگی پوست گردد، پزشک ممکن است پانسمان های مرطوب با خواص قابض را برای شما تجویز کند. با این کار، ترشحات خارج شده از پوست کم می شود و از عفونت نیز جلوگیری می شود.

درمان خشکی پوست

از دئودورانت ها و پاک کننده های آنتی باکتریال دوری کنید.

مقدار زیادی آب بنوشید تا آب بدن و پوست از دست نرود.

هنگامی که می خواهید لباس هایتان را بشویید، از مواد پاک کننده ای که فاقد عطر و رنگ هستند، استفاده کنید تا موجب خشکی و حساسیت پوست نشوند.

هوای داخل خانه را گرم نگه دارید.

با استفاده از دستگاه بخور که موجب افزایش رطوبت هوا می شود، می توانید از خشکی پوست جلوگیری کنید.

خشکی پوست و مرطوب کننده ها

مرطوب کننده ها موجب نگه داری آب پوست می شوند.

شما می توانید از وسایل آرایشی دارای مرطوب کننده استفاده کنید.

بهتر است از پاک کننده ها و یا ژل ها و یا کرم های دارای رطوبت استفاده کنید.

خشکی پوست و روغن

اگر پوست شما بیش از حد خشک است، می توانید از روغن ها (مانند روغن بچه) در هنگامی که پوست مرطوب است، استفاده کنید.

پماد روغنی بسیار خوب است. برای همین می توانید از کرم های مخصوص شب استفاده کنید، چراکه آنها حاوی روغن می باشند.

روغن به عنوان محافظ در برابر سرما از پوستتان محافظت می کند.

روغن بسیار بهتر از مرطوب کننده می باشد و از تبخیر آب در پوست جلوگیر می کند.

خشکی پوست و انواع کرم ها

در انتخاب کرم ها دقت کنید، زیرا هر کرمی برای هر نوع پوستی مفید نیست.

روغن آواکادوو، روغن معدنی، روغن گل پامچال و یا روغن بادام خوب هستند.

روغن کره، بحث برانگیز است، زیرا می تواند منافذ پوست صورت را مسدود کند.

شما می توانید کرم هایی را انتخاب کنید که حاوی گلیسیرین، سوربیتول و آلفاهیدروکسی اسید باشند. این مواد، رطوبت را جذب پوستتان می کنند.

صورت خود را با پاک کننده های شیری که بدون الکل هستند و موجب آبرسانی به قسمت های عمیق پوست می شوند، پاک و تمیز کنید.

گلیسیرین و اسید هیالورونیک، آب را از هوا جذب می کنند. آنها بدون چربی می باشند.

مرطوب کننده هایی مانند: روغن بچه، روغن  گیاهی، وازلین، لانولین و اسید استئاریک، روغن را در پوست می گذارند.

برای جلوگیری از خشکی پاشنه پا، آنها را با وازلین طبی چرب کنید. سپس با یک پوشش پلاستیکی بپوشانید (مثل کیسه فریزر) و جوراب بپوشید و بخوابید

خشکی پوست و خارش

پوست خشک می تواند موجب خارش پوست گردد.

برای جلوگیری از خارش، با آب ولرم حمام کنید، نه آب داغ.

خشکی پوست و صابون

از صابون های ملایمی که چربی به آنها اضافه شده است، استفاده کنید.

بهترین صابون، صابونی است که بعد از استفاده از آن،  پوست نرم شود و هرگز خشک و سفت نگردد.

خشکی پوست دست

پوست دستان نازک تر از پوست سایر مناطق بدن می باشد. علاوه بر آن، پوست دست دارای مقدار کمی غده چربی می باشد. بنابراین مشکل است که رطوبت را در دستانتان حفظ کرده و از خشکی دست بکاهید.

دستکش گرم، دستتان کنید.

دستکش های مرطوب باعث خشکی، زخم و اگزما می شوند.

وقتی از خواب بلند می شوید، وفتی می خواهید بخوابید و هر زمان دیگر، دستان خود را با یک کرم مرطوب کننده دارای گلیسیرین چرب کنید.

خشکی پوست پاشنه پا

در زمستان، پاشنه پا خشک می شود و گاهی هم ترک می خورد. پینه پا می تواند مشکل را دو برابر کند.

در برخی موارد، خشکی و ترک پا موجب عفونت می شود و راه رفتن را سخت می کند.

برای جلوگیری از خشکی پاشنه پا، آنها را با وازلین طبی چرب کنید. سپس با یک پوشش پلاستیکی بپوشانید (مثل کیسه فریزر) و جوراب بپوشید و بخوابید. بعد از سه شب که به این ترتیب عمل کردید، مطمئن باشید که پاشنه پایتان دیگر خشک نخواهد بود.

خشکی پوست و حمام کردن

با آب داغ، حمام نکنید. آب داغ باعث از بین رفتن چربی های پوست می شود و باعث خشکی پوست می گردد.

پس بهتر است خود را با آب ولرم بشویید و مدت زمان کمی در حمام باشید (15 دقیقه یا کمتر).

بعد از حمام کردن، پوست خود را خوب خشک کنید تا تمام رطوبت از پوستتان خارج نشود. بلافاصله بعد از آن، پوست خود را با استفاده از یک کرم، مرطوب کنید تا باعث شوید تا رطوبت در سطح سلول ها باقی بماند.

خشکی پوست و پارچه ها

پارچه هایی نظیر کتان و ابریشم، به پوست اجازه تنفس کردن می دهند. اما پارچه های پشمی (هرچند از جنس خوب)، موجب آزار دادن پوست خشک می شوند.

دلایل تغییر رنگ پوست

تغییر رنگ پوست ؟

دلایل تغییر رنگ پوست

تغییرات رنگ پوست باعث ایجاد مشکلات روحی و اجتماعی در افراد می شود، به خصوص در کسانی که به دلیل نوع شغل خود، تماس چهره به چهره و مستمر با دیگران دارند که می تواند موجب افسردگی یا تاثیر گذاری بر فعالیت فرد شود. از این رو شناخت علل این اختلالات رنگدانه ای و درمان صحیح آنها بسیار مهم است و گاه درمان های ناصحیح می تواند مشکل بیمار را زیادتر کند.

درمان بیمار بایستی با توجه به علت بیماری ،شدت بیماری، شغل، شرایط اجتماعی و محیطی بیمار انجام شود.

از طرف دیگر بایستی بیمار اطلاعات صحیحی از بیماری خود، روش درمان، طول مدت درمان و مراقبت های بعدی داشته باشد.

تغییرات رنگ پوست

تغییرات رنگ پوست به دو صورت است :

- پر رنگی یا لک تیره ی صورت

- کم رنگی یا سفید شدن صورت

در لک های تیره ی پوست افزایش در پیگمان ملانین یا افزایش سلول های رنگدانه ساز دیده می شود .

عوامل مختلفی می توانند روی میزان و کیفیت رنگدانه ها و سلول های رنگدانه ساز تاثیر گذاشته و باعث تغییر رنگ پوست و ایجاد لک های تیره ی صورت شوند که عبارتند از : بیماری ها و اختلالات ارثی و ژنتیکی، بیماری های سوخت و ساز سلولی، بیماری های هورمونی، بیماری های التهابی، عفونت های موضعی پوست، عوامل شیمیایی، داروها، علل تغذیه ای شامل کمبود ویتامین ها و سوء تغذیه و بالاخره بدخیمی های پوستی.

رنگ طبیعی پوست

رنگ طبیعی پوست به سه عامل هموگلوبین ،کاروتنوئید و پیگمان ملانین بستگی دارد.

ملانین (MELANIN)ماده ای است که توسط سلول هایی به نام ملانوسیت (MELANOCYTES)در پوست تولید می شود (تصویر بالا).

عامل اصلی تعیین کننده ی رنگ پوست ملانین است و اختلافات نژادی و جغرافیایی در رنگ پوست، مربوط به این رنگدانه است. سیاه پوستان دارای ملانین بیشتری نسبت به سفید پوستان هستند.

همچنین ملانین به عنوان یک ضد آفتاب در بدن عمل کرده و در برابر اشعه ی ماورای بنفش خورشید از پوست حفاظت می کند.

مناطقی که تابش نور خورشید شدیدتر است، ملانوسیت ها، ملانین بیشتری تولید می کنند تا از آسیب های پوستی ناشی از آفتاب جلوگیری کند.

لک های تیره ی پوست، در اثر تجمع و ته نشین شدن مقدار زیادی ملانین در قسمتی از پوست به وجود می آیند.

تغییرات رنگ پوست در افراد به دو صورت است:

1- رنگ پوست ذاتی که عبارتست از میزانی از پیگمانتاسیون ملانین که به صورت ژنتیکی تعیین شده و در غیاب هرگونه تماس با نور خورشید یا تاثیرات دیگر وجود دارد.

2- رنگ پوست اکتسابی که به علت تماس با نور آفتاب یا هورمونال (همانند حاملگی ) به وجود می آید. در بعضی بیماری ها نیز مثل ملاسما (لک صورت) و آدیسون در اثر هر دو عامل، یعنی تداخل بین عوامل هورمونال و نور آفتاب به وجود می آید.

سلول های حاوی رنگدانه های پوست در نقاط مختلف بدن تراکم متفاوتی دارند، ولی بیشتر در صورت و ناحیه ی ژنیتال ( قسمت تناسلی) دیده شده و تعداد آنها در نقاط در معرض نور دو برابر نقاط پوشیده شده است.

عمل اصلی ملانین در انسان حفاظت از لایه های تحتانی پوست علیه نور خورشید و جذب سلول های تخریب شده است.

از طرف دیگر پررنگی یا سیاه بودن پوست ممکن است در مواردی مفید نباشد. مثلا سیاه پوستان 30 درصد بیشتر از سفید پوستان، گرما از آفتاب دریافت کرده و این گرما با تعریق بیشتر خنثی می شود، در حالی که در آب و هوای سرد ،پوست های روشن گرمای کمتری از طریق تابش از دست می دهند.

عیب دیگر پیگمانتاسیون یا پُر رنگی پوست ممانعت از ساخت ویتامین D  در بدن است. به طوری که در نواحی فقیرنشین، اطفال سیاه پوست بیشتر از سفید ها مستعد به راشی تیسم یا کمبود ویتامین D هستند، البته با توجه به این واقعیت که در سیاه پوستان مقاومت بیشتری نسبت به مالاریا، بیماری های پارازیتی و بیماری های عفونی، علی رغم اشعه ی آفتاب شدید و سوء تغذیه وجود دارد، به نظر می رسد تیرگی پوست یک پدیده ی ثانوی در ازدیاد ذاتی ایمنی طبیعی در آنهاست .

فاکتورهای ژنتیکی، نقش اولیه و اصلی را در تعیین درجه ی رنگ طبیعی پوست و پاسخ به اشعه ی آفتاب بازی می کنند. اختلافات نژادی بیشتر در شکل رنگدانه ای پوست است .

در موقع تماس با نور آفتاب دو نوع تیرگی پوست در انسان اتفاق می افتد:

1- تیرگی فوری پوست که بیشتر در افراد سبزه بوجود می آید و موقتی است و همان گونه که به سرعت ایجاد می شود، به زودی هم ناپدید می شود.

2- افزایش تدریجی تیرگی پوست متعاقب قرمزی آن که 48 تا 72 ساعت پس از تماس با نور آفتاب وجود می آید.

بسته به واکنش پوست در برابر نور آفتاب، 6 نوع پوست وجود دارد:

- پوست نوع یک و دو؛ که مربوط به نژاد اروپایی است. این افراد پوست بسیار روشن و چشم های آبی دارند و در مقابل آفتاب به هیچ وجه برنزه نمی شوند و سوختگی پوست آنها سریع است.

- پوست نوع سوم و چهارم؛ که در افراد سبزه و آسیایی وجود دارد. این افراد در مقابل آفتاب برنزه می شوند و سوختگی پوست در آنها کم یا متوسط است.

- پوست نوع پنجم و ششم؛ که به طور عمیق پیگمانته(تیره) است و در افراد سیاه پوست وجود دارد. معمولا این گروه در مقابل آفتاب مقاوم هستند .