چه رنگ موهایی نباید استفاده شود
شناخت انواع رنگ مو
وقتی برای خرید رنگ مو به داروخانه می روید و یا سری به آرایشگاه می زنید، احتمالا می گویید یک رنگ مو به من بدهید، ولی نمی دانید انواع مختلفی از رنگ مو وجود دارد که شما می توانید آن ها را هم انتخاب کنید. در واقع رنگ هایی که معمولا استفاده می کنید، رنگ های اکسیداسیون دایم هستند. شناخت انواع رنگ موهای موجود در بازار به شما کمک می کند که هر کدام را در موقع خودش استفاده کنید.
اگر شما می خواهید فقط برای رفتن به یک مهمانی و یا یک سفر چند روزه، موهای تان را رنگ کنید و حال و هوایی عوض کنید، پیشنهاد ما این است که سراغ رنگ موهای موقتی بروید. بازیگران سینما و تئاتر هم برای بازی کردن در نقش های کوتاه مدت، با این نوع رنگ ها موهای شان را رنگ می کنند تا بتوانند به راحتی به رنگ موی اولیه خود باز گردند.
این محصولات دو دسته اند: رنگ موهای موقت و رنگ موهای نیمه دایم.
رنگ موهای موقت
این فرآورده ها اساسا رنگ طبیعی مو را روشن تر و درخشان تر می کنند، از تندی موهای سفید یا زرد می کاهند و موهای راه راه و مش شده را یکنواخت می کنند. این رنگ ها تغییر شدیدی در رنگ مو ایجاد نمی کنند و چون به راحتی و با یک بار شستشو از بین می روند، برای امتحان کردن یک رنگ مو مناسب هستند.
دو نوع رنگ موی موقت وجود دارد: رقیق ها و غلیظ ها.
رقیق ها موها را خیلی ملایم رنگ می کنند، در حالی که غلیظ ها رنگ تیره تری ایجاد می کنند. رنگ موهای موقت رقیق اصولا به صورت مایع هستند و پس از استفاده و بدون این که آبکشی شوند، به مو مدل می دهند. وقتی در غلظت بالا استفاده شوند، اثرشان عادی نیست. بعضی از این رنگ های موقت به صورت اسپری در فروشگاه ها موجود است.
رنگ های به کار رفته در رقیق ها، معمولا رنگ های تضمین شده و رنگ های مصنوعی تصفیه شده ای هستند که از نقطه نظر ایمنی تست شده اند و برای استفاده در غذاها، داروها و لوازم آرایشی توسط FDA (اداره ی غذا و دارو) مورد تایید واقع گشته اند. این رنگ ها تقریبا بی خطرند، لذا در برچسب روی بسته بندی ها، لزوم انجام تست پاچ قید نشده است (در تست پاچ، باید رنگ مو را 48 ساعت قبل از استفاده، روی قسمت کوچکی از پوست دست گذاشته و پس از نیم ساعت بشویید).
رقیقها همچنین حاوی اسید ضعیفی هستند که باعث افزایش قدرت جذب رنگ توسط مو می گردند. برخی فرآورده ها ممکن است علاوه بر رنگ های تضمین شده، حاوی رنگ های ترکیبی دیگر باشند که در این صورت برچسب بسته بندی این فرآورده ها، دارای تذکراتی برای رعایت احتیاط و همچنین آموزش انجام پاچ تست مقدماتی است. اکثر این مواد علاوه بر رنگ، برای مدل دادن مو نیز به کار برده می شوند.
برخی فرآورده ها به صورت اسپری، موس یا ژل ساخته شده اند، برخی برای ایجاد رنگ های فانتزی مو، قرمز، آبی، طلایی نقرهای، صورتی و سایر رنگ های غیرمعمول به کار می روند. همه رنگ های موقت، مواد رنگی را مثل یک پوشش رنگی روی مو می گذارند و به درون ساختمان مو نفوذ نمی کنند و یا خیلی کم نفوذ می کنند.
رنگ های خیلی غلیظ ممکن است به بالش یا لباس مالیده شوند. تعریق موجب رنگ دادن مو به پوست می گردد. رنگ های موقت تا اندازه ای نسبت به آب مقاوم هستند، ولی به راحتی با یک بار شستشو از بین می روند.
رنگ های نیمه دایم
رنگ های نیمه دایم چند امتیاز دارند. دوام شان از رنگ های موقت بیشتر است، ولی پس از 4 تا 5 بار شستشو از بین می روند، لذا اگر خوش تان نیامد، برای تان مشکلی ایجاد نخواهد کرد.
این فرآورده ها کاربردشان آسان است و تقریبا طبیعی به نظر می آیند و کمتر از رنگ های اکسیداسیون دایمی، عکسالعملهای آلرژی ایجاد می کنند. عیبی که دارند این است که اثرشان دایمی نیست، همچنین نمی توانند برای ایجاد رنگی روشن تر از رنگ اصلی مو به کار برده شوند.
این فرآورده ها حاوی رنگ های آلی هستند که مخصوصا برای نفوذ در مو و سفت کردن مو در نظر گرفته شدهاند. به ماده اکسید کننده یا آمونیاک که برای رنگ های اکسیداسیون ضروری هستند، احتیاج ندارند و لذا لازم نیست قبل از استفاده با آن ها مخلوط شوند. به این ترتیب مصرف آن ها آسان تر است و ملایم تر از رنگ های اکسیداسیون هستند. این نوع رنگها را مستقیما به مو زده و مثل شامپو به تمام قسمت های مو می مالند. اکثرا به صورت مایع بوده، اما تعداد کمی نیز به صورت موس هستند.
چون رنگ به داخل مو نفوذ می کند، مو کاملا رنگ می شود و بر خلاف رنگ های موقت به لباس و ملافه و... مالیده نمی شود. بسته به دفعات مصرف و فاصله بین آن ها، برای رنگ کردن تدریجی یا سریع مو به کار می روند.
رنگ های نیمه دایم به صورت سری کاملی از بلوند خاکستری تا مشکی معمولی وجود دارند و نیز انواعی از طیف خاکستری، به رنگ های دودی یا نقرهای موجود می باشند.
در واقع این رنگها اغلب برای پوشاندن موهای سفید (وقتی کمتر از 40 درصد مو، سفید و به صورت یکنواخت منتشر شده باشد) یا برای از بین بردن رنگ های زرد و خاکستری یا سفید کردن آن ها به کار می روند. همچنین برای طراوت دادن به رنگ مو در فواصل مصرف رنگ های دائمی یا برای افزایش درخشندگی موی طبیعی، مصرف می شوند.
معمولا این رنگ ها برای موهای دکلره شده توصیه نمی شوند.
با رنگ های نیمه دایم تعداد موارد عکس العملهای آلرژیک خیلی پایین است و اغلب در افرادی پیش می آید که به رنگ های اکسیداسیون حساس هستند. با این حال برای احتیاط، در برچسب بسته بندیها، انجام تست پاچ، قبل از هر بار مصرف، دستور داده شده است.
اگر شما می خواهید از هر کدام از این رنگ ها استفاده کنید، دستورات برچسب را به دقت مطالعه نموده و به آنها عمل کنید و قبل از هر بار مصرف، پاچ تست انجام دهید
چرا موهایمان سفید می شوند؟
شاید این سؤال همواره مطرح باشد که چرا موهایمان سفید می شوند؟ رنگ مو و مطالب مربوط به آن موضوع جالب و پیچیده ای است و جدا از آن که عامل زیبایی است، محافظ و نگهبان ِ سر درمقابل اشعه ماوراء بنفش هم هست. در پایین ترین لایه پوست و درمحل پایه و تکیه تار مو، سلول هایی به نام ملانوسیت قراردارند که دائما ترکیبی به نام ملانین را تولید می کنند، که همین ملانین عامل رنگ داشتن تار موی رشد کرده است.
سفید شدن مو، هیچ ربطی به نوع ملانین موجود در بدن ما یا به عبارتی تیره و روشن بودن موهایمان ندارد.
سلول های رنگدانه ای مو برای ساخت ملانین به آنزیم های خاصی نیاز دارند و براساس تفاوت آنزیم های شرکت کننده، نوع خاصی از ملانین را تولید می کنند، از طیف قهوه ای تا سیاه و از طیف زرد تا قرمز. اما واقعیت این است که سفید شدن مو، هیچ ربطی به نوع ملانین موجود در بدن ما یا به عبارتی تیره یا روشن بودن موهایمان ندارد. این اتفاق برای همه می افتد. سفید شدن مو در مردان در حدود 30سالگی و در زنان در 35 سالگی رخ می دهد. ملانوسیت ها هر10 سال، 10 تا 20 درصد از ظرفیت تولید رنگ خود را از دست می دهند. اگرچه چگونگی از دست دادن این رنگدانه ها دقیقا مشخص نیست، اما می دانیم در نخستین مراحل خاکستری شدن مو، ملانوسیت ها هنوز به صورت غیرفعال وجود دارند. وقتی ملانوسیت کاملاً فاقد رنگدانه شود، مو سفید و اگر تعداد ملانین یک تار مو کمتر از حالت عادی شود آن مو خاکستری و نقره ای می شود.
غذاهای مو سیاه کن
تجربیات نشان می دهد کمبود فلزاتی همچون« منگنز»، « روی »، « تیتانیوم»، « آهن » و«مس» ازعوامل اصلی در سفید شدن و شکنندگی موها به حساب می آیند. طبق نظرمتخصصان تغذیه، افرادی که دچار سفیدی مو هستند باید میوه هایی همچون سیب ، گلابی ، هلو و همه میوه هایی که سرشار ازفلزات گوناگون خصوصا فلز منگنز هستند و نیز مصرف سبزیجاتی همچون سیر ، پیاز ، موسیر و تره که دارای منگنز هستند را دربرنامه غذایی خود بگنجانند.
مصرف مواد غذایی حاوی مس و منگنز در جلوگیری از سفیدی مو بسیار م?ثر است.
یافته های موجود نشان می دهد در میان داروهای گیاهی، جوشانده سبوس گندم، مصرف سنبل الطیب، خوردن روزانه یک قاشق مربا خوری از مخلوط پودر سبوس برنج و شکر یا نبات ساییده شده و قراردادن نان جو در دستور رژیم غذایی نیز در حفظ رنگ مو و کاهش موهای سفید موثر است.
«مس» نیز ازجمله عناصری است که می تواند بر پوست و مو تاثیر بگذارد و حتی از سفید شدن مو هم جلوگیری کند. خوراکی هایی همچون نخود فرنگی، قارچ ، آجیل ، لوبیا، عدس ، گوجه فرنگی ، موز ، آلو ، سویا و سیب زمینی از جمله غذاهایی هستند که مقدار قابل توجهی مس را در خود جای داده اند.
فقط پیری مو را سفید نمی کند
باید گفت که سفید شدن موها یکی از آشکارترین نشانه های بالا رفتن سن است، اما همیشه سفید شدن مو به علت بالا رفتن روزهای زندگی نیست و عواملی همچون کمبود ویتامین B12 ، بیماری تیروئید ، نوعی بیماری سیستم ایمنی، سیگار کشیدن (سرعت سفید شدن مو درسیگاری ها، چهار برابر افراد غیر سیگاری است)، کم خونی ، رژیم های سخت و طولانی مدت، عوامل ارثی، بیماری ها و افزایش گلبول های سفید خون نیز باعث سفیدی زود هنگام و بیش ازحد موها می شود.
در تعریف، سفیدشدن موی انسان سفید پوست زودتر از بیست سالگی و سفید شدن موی افراد سیاه پوست زودتراز سی سالگی را، سفید شدن زودرس مو می گویند. البته نسبت به عوامل تغذیه ای و ژنتیکی، حدود سنی ذکر شده تغییرمی کند. ازطرفی در برخی افراد موها بسیار زود شروع به سفید شدن می کند که باید گفت شروع این اتفاق بستگی به ژنی دارد که از والدین خود به ارث می بریم. برخی افراد تصورمی کنند یک فشارعصبی شدید یا هول و هراس ناگهانی باعث می شود موها یک شبه سفید شود، اما دیدگاه های علمی با این ادعا سازگار نیستند.
دانستنی های باریک تر از مو
کندن موی سفید باعث سفید شدن موهای سیاه نمی شود، بلکه فقط همان یک تار موی سفید مجدداً رشد می کند و بقیه موها شرایط خاص خود را دارند.
1- موی بدن و صورت هم مثل موی سر خاکستری می شود، اما معمولاً این اتفاق بعد از تغییر رنگ موی سر به وجود می آید.
2- اولین موی سفید روی سر در شقیقه ها ظاهر می شود و بعد از آن نوبت به تاج سر و بقیه نقاط پشتی سر می رسد.
3- برخلاف اعتقاد خیلی ها، کندن موی سفید باعث سفید شدن موهای سیاه نمی شود، بلکه فقط همان یک تار موی سفید مجدداً رشد می کند و بقیه موها شرایط خاص خود را دارند.
4- ساختار کلی مو با تغییر رنگ آن تفاوت نمی کند، البته موی سفید به علت چربی کمتر، کمی خشک تر به نظر می رسد.
5- زنانی که پیش از 35 سالگی موهای سفید بسیار زیادی دارند ، تراکم استخوانی کمتری نسبت به افرادی که موهایشان با سرعت معمول سفید می شود، دارند.
6- هیچ رابطه ای بین طاسی سر و سفید شدن آن نیست و تضمینی وجود ندارد که چون بسیاری از موهای شما ریخته است، موهای باقیمانده سفید نشود یا بالعکس. مهم تر ازهمه این که دانشمندان به دنبال یافتن روشی هستند تا قدرت و توان تولید ملانین را مجدداً به ملانوسیت ها باز گردانند و موها به رنگ اولیه خود دیده شوند.
نکته: برخی از موهای سفید، به ویژه موهای زبر و کلفت و خاکستری رنگ که در اطراف شقیقه ها می رویند، در برابر رنگ مو مقاوم هستند یا در مقایسه با سایر موهای سفید به سرعت رنگ خود را از دست می دهند.
دکتر هانیه زایر رضایی
تهدید کننده های سلامت در آرایشگاه
تهدید کننده های سلامت در آرایشگاه
برای بیشتر خانم ها و آقایان، رفتن به آرایشگاه، به معنای زیبایی و به دست آوردن چهرهای تازه تر و زیباتر است، ولی در صورت عدم رعایت بهداشت، گاهی وجود خطراتی در این مکان، سلامت شما را تهدید میکند. خطراتی که به چشم نمیآیند.
چهار خطر زیر را میتوان بهعنوان مشت نمونه خروار ذکر کرد:
1) رژه قارچها و میکروبها در آرایشگاه!
اولین خطری که در آرایشگاه سلامت شما را تهدید میکند، میکروبها و بیماریهای مربوط به آنهاست. این بیماریها را میتوان به دو دسته تقسیمبندی نمود: بیماریهای خونی و بیماریهای پوستی.
بیماریهای خونی عبارتند از بیماریهایی که از طریق خون (حتی به مقدار اندک) و خراشهای پوستی از فرد مبتلا به فرد سالم منتقل میشوند، مانند ایدز و هپاتیت که توسط وسایل مورد استفاده در آرایشگاهها (مانند تیغ و قیچی) و هر نوع وسیلهای که میتواند پوست را خراش دهد و یا سوراخ کند، منتقل میشوند.
بیماریهای پوستی مانند بیماریهای قارچی و جوشهای پوستی توسط وسایلی مانند شانه، برس، پیشبند و حوله ی آلوده قابل انتقال است. از مهمترین قارچهای پوستی، قارچ کچلی میباشد.
برای اینکه از خطر میکروبها در آرایشگاهها در امان بمانید، بهترین کار، استفاده از وسایل اختصاصی برای خودتان است، مانند قیچی، شانه، برس، پیشبند، حوله، تیغ و دسته تیغ و ماشین اصلاح. بنابراین بهتر است لوازم آرایش خودتان را به آرایشگاه ببرید.
در برخی از آرایشگاهها، وسایل اختصاصی هر فرد نگهداری میشود و با شمارهگذاری روی کیف یا کیسه پلاستیکی حاوی وسایل و تهیه دفتر اسامی مشتریان، هر مشتری از وسایل اختصاصی خود استفاده مینماید. البته در نگاه اول، این کار مناسب به نظر میرسد، ولی معایبی نیز در بر دارد، از جمله اینکه مشتری، وسایل خود را به منزل نمیبرد تا آنها را بشوید و ضدعفونی نماید.
متصدی آرایشگاه نیز به دلیل اینکه وسایل اختصاصی است، آنها را نمی شوید. همچنین در پارهای از موارد مشاهده شده که حولههای مورد استفاده، بدون هیچ پوششی روی یکدیگر گذاشته شده و در قفسه یا کمد نگهداری می شوند. این موضوع باعث انتقال بیماریهای قارچی و پوستی از یک حوله به یک حوله ی دیگر میشود. در صورتی هم که حولهها در پوشش پلاستیکی قرار بگیرند، به دلیل بالا بودن رطوبت داخل آن، انواع قارچها و میکروبها رشد مینمایند. بنابراین ضروری است هر مشتری وسایل اختصاصی خود را پس از پایان کار با خود ببرد و شستشو و ضدعفونی نماید.
2) غفلت از ضدعفونی مناسب وسایل
در صورت ناچار بودن آرایشگر به استفاده از وسایل مشترک، باید اقدامات ضدعفونی کردن وسایل کار در حضور مشتری و قبل از شروع به کار انجام شود. آرایشگر باید همچنین دستهای خود را بعد از پایان اصلاح هر مشتری و قبل از شروع کار مشتری بعدی، با صابون و آب شستشو دهد.
برای ضدعفونی کردن وسایل فلزی مانند قیچی و تیغههای ماشین اصلاح بهتر است از حرارت مستقیم استفاده شود(حداقل به مدت زمان 30 ثانیه، به طوری که وسیله مذکور کاملاً داغ شود). چراغ الکلی وسیله مناسبی برای این کار است، ولی برخی از آرایشگران ترجیح میدهند که یک شعله کوچک گاز، مانند شعلههای آزمایشگاهی به طور دایم روی میز آنها روشن باشد تا مرتب از آن استفاده کنند. برای ضدعفونی کردن وسایل پلاستیکی میتوان از محلول رقیقشده ساولن و یا الکل 70 درجه استفاده نمود که البته وسایل باید کاملاً در محلول غوطهور شوند. وسایل استفاده شده برای هر مشتری باید در ظرفی مجزا قرار گیرد تا در اولین فرصت شسته شده و در ظرف محلول ضدعفونی قرار گیرند.
برای ضدعفونی کردن سطح میز کار، پس از اصلاح هر مشتری باید الکل 70 درجه به وسیله آبفشان روی میز پاشیده و با دستمال تمیز و مناسب پاک شود. کف محل کار نیز لازم است روزانه به وسیله مواد ضدعفونیکننده، مانند آب ژاول شستشو و گندزدایی شود.
3) استفاده از مواد آرایشی و بهداشتی تقلبی
پوست و ریشه مو از سلولهای زنده تشکیل شدهاند که نسبت به هر نوع تحریک و مواد خارجی واکنش نشان میدهند. مواد آرایشی مورد استفاده میتوانند اثرات مستقیم روی پوست و مو داشته باشند و همچنین با نفوذ به بافتهای بدن، از طریق جریان خون به کبد و کلیه رسیده و برخی از این مواد (به ویژه مواد تقلبی) باعث بروز آسیبهای خطرناکی در اندامها شوند.
استفاده مداوم و زیاد از مواد آرایشی، حتی اگر از بهترین مواد استاندارد نیز باشند، فرد را دچار عوارضی مانند تیرگی و تغییر رنگ پوست، از بین رفتن شفافیت پوست و ایجاد حساسیت مینماید. کرمهای غیراستاندارد و دستساز که در برخی از آرایشگاهها استفاده میشوند، مثال خوبی از این نوع مواد است.
رنگ موی تقلبی باعث تکهتکه شدن کراتین که پروتئین اصلی تشکیل دهنده مو است، میگردد و در صورت استفاده ی مداوم، باعث ریزش مو میشود.
همچنین گاهی باعث به وجود آمدن موخوره، شکستن مو، کدورت مو، خشک شدن غدد چربی کنار موها، ایجاد حساسیت و خارش سر و گردن میشود.
استفاده از ریمل نامرغوب و تقلبی باعث آسیب رسیدن به پلکها و ریختن مژهها می شود. همچنین ورود این مواد به چشم، بیماری التهاب ملتحمه چشم را ایجاد مینماید و به قرنیه چشم نیز آسیب می رساند، ضمن اینکه با ایجاد التهاب لبــه پلک، باعث قرمزی و کلفت شدن پلکها میگردد. کسانی کـه بیماریهای قبلی پوست با سابقه حساسیت جلدی، مخصوصاً بیماریهای کلاژن که پوست را درگیر میکنند، داشته باشند، در برابر اثرات مخرب این مواد آسیبپذیرترند. این مواد با تحریک سیستم ایمنی بدن، بیماریهای پنهان را شعلهور میسازند. به عنوان مثال افرادی که به بیماری «لوپوس اریتماتوز» پنهان مبتلا میباشند حتی با یک بار مصرف مواد آرایشی تقلبی بیماری آنها شدیدتر میشود.
امروزه با تولید بسیار زیاد مواد آرایشی، تشخیص مواد آرایشی اصلی از تقلبی به ویژه مواد ساخت خارج از کشور، مشکل شده است. سودجویان و متقلبین با ساخت برچسبها و ظروف مشابه اصلی، مواد تقلبی را روانه بازار مینمایند که ناخالصی آنها باعث ایجاد عوارضی همچون افزایش حساسیت در مصرفکننده میشود. معمولاً این مواد، قیمت کمتری نسبت به مواد اصلی دارند، ولی بهترین راه تشخیص این است که مواد ساخت کارخانههای داخل، برچسب با مشخصات کامل (پروانه ساخت و بهرهبرداری- آدرس- تاریخ تولید و انقضا- ترکیبات) داشته باشند و مواد ساخت کشورهای خارجی نیز دارای تاریخ تولید و انقضا، نام کشور سازنده و همچنین برچسب فارسی شماره مجوز ورود از وزارت بهداشت باشند.
4) طبابت در آرایشگاه!
ممکن است در بعضی از آرایشگاهها و مکانهای فاقد مجوز لازم، اقداماتی صورت گیرد که دخالت در امور پزشکی بوده و خطراتی را برای مشتریان به همراه داشته باشد.
به طور کلی تبلیغ و انجام اقداماتی که به منظور زیبایی صورت میگیرند و جنبه درمانی دارند، در این اماکن ممنوع است.
برخی از این اقدامات عبارتند از: الکترولیز، لیپولیز، هیدرودرمی، کوتریزاسیون پوست، کاشتن مو، پیلینگ (برداشتن قشر سطحی پوست)، کارهایی مانند خالکوبی (تاتو) و حالت دادن ناخنهای دست و پا (مانیکور و پدیکور) در صورتی که با وسایل آلوده و توسط افراد غیرمتخصص (در امور پزشکی) انجام شود، میتواند ضمن اینکه در برخی موارد موجب آسیب زدن به زیبایی و لطمات جبرانناپذیری گردد، خطر بروز عفونتهای سطحی و عمقی و همچنین انتقال بیماریهای خطرناکی مانند ایدز و هپاتیت را در بر داشته باشد که این موارد باعث شکایت به مراجع قضایی میشود.
کاشت موی مصنوعی تایید نشد است
کاشت موی مصنوعی تایید نشده است
شما هم حتما از این قبیل آگهی های تبلیغاتی را بسیار دیدهاید که :
"اگر موی کافی و مناسبی در قسمت پشت سر ندارید و پزشک نمی تواند برای کاشت مو از آن ناحیه مو بردارد و اگر شما را داوطلب مناسبی برای کاشت مو به شمار نمی آورند، به هیچ وجه نگران نباشید، با کاشت موی مصنوعی می توانید جوانی و چهره دلخواه خود را به دست آورید."
بعضی ها طرفدار این نوع موهای مصنوعی هستند اما کاشت آن ها عوارضی در پی دارد.
گفتگوی زیر را با دکتر نیلفروش زاده متخصص پوست و مو در این خصوص بخوانید.
فکر کنم در سال 1970 برای اولین بار موهای مصنوعی معرفی شدند. آیا کاشت این موها مورد تایید است؟
خیر. موی مصنوعی محصولی است که در آسیا و چند کشور اروپایی در دسترس است. در اغلب کشورها این روش تحریم شده است، زیرا باید با سوزن مخصوص روی سر کاشته شوند و این روش از طرف اداره غذا و داروی آمریکا مورد تایید قرار نگرفته است.
بدن بیشتر بیماران در عمل، مو را به صورت جسم خارجی از بدن دفع می کند. یکی از مشکلات و عوارض مهم کاشت این نوع موها، عفونت های بسیار گسترده و بدی است که احتمال بروز آن وجود دارد.
در کاشت موی مصنوعی امکان رشد مو همراه با سایر موها وجود ندارد، (در حالی که در روش پیوند موی طبیعی این مشکل را نداریم) و اگر پوست سر نسبت به این موها واکنش نشان دهد، باید آن ها را درآورد.
کمی درباره کاشت این موها توضیح می دهید.
موهای مصنوعی چه از نوع ساختگی مانند "مونواکریلیک"، "پلی اکریلیک" و "پلی استر" باشد و چه تارهای طبیعی موی انسان که اعمالی روی آن انجام شده است، توسط وسیله ای به نام "ایمپلنتر" به وسیله گره زدن روی سر مستقر می شوند. ویژگی مثبت این روش، آسانی آن است، به طوری که می توان در طول چند روز آن را آموخت. دیگر این که بدون خونریزی انجام می شود و نتیجه کار را بلافاصله می توان دید.
اما در مقایسه با کاشت موی طبیعی که به طور معمول از ناحیه پشت سر فرد برداشته می شود، توانایی رشد را ندارد و نمی توان آن را کوتاه کرد.
نظرات متفاوتی راجع به کاشت این موها وجود دارد. شما اشاره کردید اداره دارو و غذای آمریکا آن را تایید نکرده. دلیلش چه بوده است؟
بله، اداره غذا و داروی آمریکا در سال 1983 استفاده از آن را رد کرده و اشاره داشته که این روش، غیرواقعی و فریب کارانه است و اطلاعات کافی درباره خطرات ناشی از قرار دادن و جایگزینی فیبرهای مصنوعی مو در اختیار مردم قرار نمی گیرد. استفاده از این تارها هیچ نتیجه مثبتی برای بهداشت عمومی نداشته و این تارها موجب بروز بیماری یا صدمات ناشی از ناهماهنگی با بدن انسان می شوند. همان طور که گفتم بدن آن را جسم خارجی می داند و پس می زند و همچنین به دلیل ریختن دورهای تارهای مو، نیاز به جایگزینی مکرر دارد. واکنشهای آلرژیک و درماتیتهای شدید، آثار تحریکی، ترس از سرطان زایی بیش تحریکی گرانولوماکولر و تشکیل کیست از عوارض دیگر این روش است.با وجود این، سازندگان این موهای مصنوعی در حال تلاش اند و کمپانی های بزرگ، محصولات خود را در اروپا و استرالیا معرفی می کنند. آن ها ادعا دارند مطالعاتی کرده اند که نزدیک دویست بیمار را طی دو سال پیگیری کردند و پیشرفت هایی در تولید موها داشتند و عوارض کاهش یافته است. حالا هم در لیست انتظار سازمان غذا و داروی آمریکا هستند تا بتوانند تایید بگیرند؟
بله، ولی در حال حاضر استفاده از پیوند موهای مصنوعی در هاله ای از ابهام است و این موضوع صحت دارد که به تازگی پیشرفت هایی در این زمینه داشته اند، اما پژوهشهای علمی این مطلب را تایید نمی کند.
به طور کلی پزشکان باید توجه داشته باشند که گر چه این روش آسان است، اما درمان استاندارد و رایجی برای طاسی سر یا ریزش مو محسوب نمی شود.
نکته مهمی که در آخر دوست دارم توجه شما را به آن جلب کنم این است که نباید این روش را نوعی جایگزین برای کاشت موی طبیعی در کسانی که موی کافی برای پیوند ندارند، در نظر گرفت.
همچنین این روش را نباید قبل از درمان با "ماینوکسیدیل" یا "فیناستراید" استفاده کرد.
مسئولیت این روش درمانی متوجه پزشکی است که آن را انجام می دهد و به طور قطع ایشان به موارد قانونی انجام این عمل واقف هستند.